W przeciwieństwie do innych największych gwiazd futbolu, Eto’o rozpoczął karierę klubową dopiero w wieku piętnastu lat, gdy do jego rodzinnego miasta zawitał poszukiwacz talentów wysłany do Afryki przez Real Madryt.
Jednak w Madrycie nie poznano się na talencie Eto’o. Mimo że zawodnik miał podpisany sześcioletni kontrakt, już w sezonie 1997/98 został on wypożyczony do grającego wówczas w drugiej lidze hiszpańskiej CD Leganés. Po zakończeniu wypożyczenia klub po raz kolejny zdecydował się przekazać na pewien czas Samuela pod opiekę działaczy Espanyolu Barcelona. Skłócony z trenerem katalońskiej drużyny Eto’o rzadko znajdował miejsce w podstawowej jedenastce. Sytuacja Kameruńczyka nie uległa także poprawie po Mistrzostwach Świata z 1998. Eto’o był najmłodszym uczestnikiem turnieju, licząc wtedy 17 lat i trzy miesiące. Niechciany w Madrycie został po raz kolejny wypożyczony - tym razem do Mallorki - gdzie grał aż do wygaśnięcia kontraktu z Realem.
W sezonie 2003/04 RCD Mallorca sięgnęła po Puchar Króla, pokonując w finale Recreativo de Huelva. Jednak problemy finansowe Mallorki i słaba postawa w całym sezonie, w efekcie czego klub skończył rozgrywki cudem utrzymując się w lidze, spowodowały, że napastnik zaczął poważnie myśleć nad zmianą barw klubowych. Uhonorowany tytułem najlepszego piłkarza Afryki 2003 mógł spokojnie czekać na oferty europejskich potentatów. Po czterech latach gry w zespole z Kastylii Eto’o stał się jego najlepszym strzelcem w historii pierwszoligowych występów zaliczając 54 trafienia. Skuteczność napastnika przyciągnęła uwagę FC Barcelona, która potrzebowała dobrego napastnika. Także Liverpool i Real Madryt chciały sprowadzić tego zawodnika. Jednak mający pierwszeństwo w negocjacjach Real, który wciąż posiadał 50 procent udziałów Kameruńczyka, zrezygnował z walki, gdyż Eto'o nie posiadał paszportu Unii Europejskiej. Ostatecznie Eto’o zasilił szeregi Barcelony stając się pierwszym Kameruńczykiem, który występował tym klubie. Suma odstępnego wynosiła 24 miliony euro i rozdzielona została po równo między Mallorcę i Real.
Z drużyną Barcelony zdobył Mistrzostwo Hiszpanii (dwukrotnie), Superpuchar Hiszpanii. W 2006 triumfował w Lidze Mistrzów.
20 października 2007 roku otrzymał hiszpańskie obywatelstwo. W sezonie 2008/2009 w III rundzie kwalifikacji LM strzelił dwie bramki Wiśle Kraków (4:0).
Występy/bramki [edytuj]
Sezon Klub Primera División
(występy/gole) Puchar Króla
(występy/gole) Liga Mistrzów UEFA
(występy/gole)
2007/2008 FC Barcelona 19/16 3/1 7/1
2006/2007 FC Barcelona 19/11 2/1 3/1
2005/2006 FC Barcelona 34/26 -/- 11/6
2004/2005 FC Barcelona 37/24 1/0 7/4
2003/2004 RCD Mallorca 32/17 1/0 -/-
2002/2003 RCD Mallorca 30/14 6/5 -/-
2001/2002 RCD Mallorca 30/6 1/1 9/3
2000/2001 RCD Mallorca 28/11 5/2 -/-
1999/2000 RCD Mallorca 13/6 0/0 -/-
1999/2000 Real Madryt 2/0 0/0 3/0
1998/1999 Espanyol Barcelona 1/0 0/0 -/-
1998/1999 Real Madryt 1/0 0/0 0/0
1997/1998 CD Leganés 28/3 2/1 -/-
Suma 5 klubów 233/120 19/9 34/15
Osiągnięcia [edytuj]
FC Barcelona [edytuj]
2005/2006 Superpuchar Hiszpanii
2004/2005 Mistrzostwo Hiszpanii
2005/2006 Liga Mistrzów
2005/2006 Mistrzostwo Hiszpanii
RCD Mallorca [edytuj]
2002/2003 Puchar Hiszpanii
Real Madryt [edytuj]
1999/2000 Liga Mistrzów
1997/1998 Puchar Interkontynentalny
Reprezentacja Kamerunu [edytuj]
2003 finalista Pucharu Konfederacji
2002 Puchar Narodów Afryki
2000 Puchar Narodów Afryki
2000 Złoty medal Turnieju Piłkarskiego Igrzysk Olimpijskich w Sydney
Osiągnięcia indywidualne [edytuj]
2004 Piłkarz Roku Afryki
2003/2004 Król strzelców ligi hiszpańskiej
2003 Piłkarz Roku Afryki
2005/2006 Król strzelców ligi hiszpańskiej
2005 Piłkarz Roku Afryki
2006 Król strzelców Pucharu Narodów Afryki
Ciekawostki [edytuj]
Był najmłodszym piłkarzem podczas mundialu w 1998 roku (miał wtedy 17 lat)
Ma młodszego brata Davida-Pierre Eto'o i Etienne Eto'o który także jest piłkarzem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz